Повеќето шампањи, вклучувајќи ги и розе вината, се направени од спој на сите три видови грозје, како и blenc de blanc ( бело од бело) – шампањот е направен од 100% шардоне и blanc de noir (бело од црно) – шампањот е направен исклучиво од Pinot noir, Pinot Meunier или во комбинација од двете.
Сега дилемата е зошто, кога и покрај тоа што два од трите шампања кои се направени од црно грозје, не постои црвен шампањ?
Фактот зошто не постои црвен шампањ е веројатно се должи на историските вкусови. Кон крајот на 17 и почетокот на 18 век, кога за прв пат почнале да се произведуваат во регионот Шампањ, најдобрите вина не биле вреднувани поради нивната моќност, туку поради нивната брилијантност, суптилност, прозрачноста, финеса. Голем напор е вложен да се произведат вина со зголемена деликатност и префинетост.
Dom Pérignon речиси секогаш не создавал пенливи шампањи, но еден од неговите најзначајни достигнувања било усовршување на производство на бело вино од црно грозје, правејќи го поелегантно.
Кога шампањите почнале да се произведуваат со полна пареа, тоа било дефинитивно бело вино. Вино кое е направено од бело грозје во ладните области, има тенденција за поголема пенливост и од практична гледна точка, вина со светло тело, низок алкохол ќе произведат пенливост доволно нежна така што ќе скрши помалку шишиња.
Шампањот станува во мода поради својот весел и освежувачки карактер, а во некои кругови се сметал и поздрав од црвеното вино, кој бил обвинет за предизвикување на гихт.
Денес, идеата преовладува дека шампањот треба да биде елегантен, жив и релативно деликатно вино. Црвеното вино би било несоодветно врз база на своето тело, алкохол и танини. Некои розе шампањи се толку силно обоени што речиси се појавува и црвена боја, но тоа се екстремни примери, па дури и тогаш, производителите се обидуваат да ја извлечат бојата со што е можно помалу танини.
