Во одредени земји некои класификации се со официјална заштита со закон за виното, додека други класификации се создадени од организации кои се вклучени во работењето со вино, но без никаква специјална лиценца. Во рамките на Европската унија, терминот вино на англиски јазик, а и во превод, исклучиво се однесува за ферментиран сок од грозје. Додека пак, во САД како вино може да се прифати ферментиран сок од било кое овошје или земјоделски производ, со услов да е помеѓу 7% и 24 % алкохол по волумен, и да е наменетено за не-индустриска употреба. Со исклучок на киселината од јаболко, круша, сите останати вина се означуваат со зборот „вино“.
Многу класификации на вино постојат како дел од традицијата или според законот. Како поважна еBordeaux Wine – Класисфикацијата за вино од 1855 год, иако некои региони ги класифицираат своите вина базирани на Германскиот стил на класификација. Класификацијата на виното има долга историја, која датира од 14 век, односно 1644 година, кога Советот на Вирцбург ги рангирал своите лозови во градот по квалитет, а почетокот на ниво од 5- класификација е правено врз основа на квалитет во Токај, 1700 година.
Според методот на правење и стилот. Овие класификации се однесуваат на методот на правење на виното, односно специфичноста за секое одделно. Постојат црвено, бело вино, пенливо, полу пенливо, збогатено вино, десертно вино. Бојата на виното не е определена со сокот од грозје, што е речиси многу јасно, туку од присуството или отсуството на кожата од грозјето за време на ферментацијата. Грозјето е збогатено со сок, на пример Alicante Bouchet, е попознато како темно виолетово вино. Црвеното вино е направено од црвено (или црно) грозје, но неговата црвена боја е добиена преку процесот наречен мацерација, при што кожата е оставена во контакт со сокот за време на ферментацијата.
Белото вино може да се направи од било која боја на грозје ако кожата е одвоена за време на ферментацијата. Белото вино од многу темно грозје може да добие розова боја, или румена. Една форма на Rose е наречена Blanc de Noirs каде сокот од црвеното грозје е заедно со кожата но само за кратко време (неколку часови).
Десерт вината се движат од малку сладок (помалку од 50гр/литар шеќер) па се до 400гр, на литар – односно многу слатки вина. Овие вина обично не се најдобрите од сезоната. Генерално, тие се направени од грозје заразени со мувла или веќе прилично оштетено грозје. Трпезните вина може да содржат алкохол што не е од 8,5% до 14%. Ако виното има повеќе од 14% , или пак меурчиња, тоа е трпезно или светло вино. Тие се класифицираат како бело, црвено или розе во зависност од бојата. Овие се поевтини вина, и често на етикетата не ги вклучува сите информации за сортата на грозје која се користи или регионот на потекло. Вината кои се користат при готвење обично не се многу скапи вина. Кога вообичаеното шише е отворено и изложено на кислород подолго време, при ферментација ќе се трансформира во оцетна киселина. Но, ова не се случува кај јаки вина, кога содржината на алкохол е многу висока. Сортно вино, пак е она вино кое мора да содржи најмалку 75% од одреденото грозје на етикетата, а кога се прави комбинација тоа мора да биде 100%.
Пенливите вина, како шампањ, содржат јаглерод диоксид кој е произведен по пат на ферментација природно, или со сила. За да го има овој ефект, тоа ферментира два пати. Сепак, при создавањето на вина ги нема овие процеси.
