Витезите на виното споделуваат заеднички вредности. Тие се засноваат на високиот квалитет на произведени вина, промоција и разумна потрошувачка, одржување на традицијата, дружеубивост и ширење на културата на вино и храна. Вински витешки ред „Монах Доротеа“ е место каде се собира знаење, се разменуваат искуства, се обучуваат млади, а на грозјето и виното им се приоѓа со почит, знаење и желба да се постигне што е можно подобро. Тоа е асоцијација на професионалци и аматери на вино кои споделуваат исти интереси и настојуваат, ненаметливо и со стил, да ги претстават вината од нивниот регион и нивната земја. Тие ја покажуваат благородноста и квалитетот на виното и неговата неразделна врска со гастрономијата.
Монах Доротеа, заедно со неговиот син Данило, го изградија манастирот Дренча. Неговата изградба започнала на 2 март 1382 година, кога српскиот принц Лазар им дал одобрение за градба, а со тоа и големи имоти во Чупа.
pecatVVU во свечени прилики, винските витези на Парохијата се облечени во витешки униформа. Во случај на витези од редот „Монах Доротеа“, тој е направен од долг наметка, темно црвена, испреплетена со златни нишки и соодветна капа. Капачето е украсено од едната страна со пердув од опашката на фазан. Пердувот на фазан ја покажува чистотата на лозјата во Чупа, каде што фазаните и племенските птици се многу чести гости.
Покрај тоа, околу вратот, витезите имаат и синџир на кој е прикачен дрвен медалјон – печат (направен од истиот даб од кој се прави добро буре со вино) со ознака на Редот на витези. Текстот „Парохиски вински витези монах Доротеа“ е напишан на печатот, околу периметарот. Во средината, гравурот бил пренесен од манастирот Дренча, кој бил изграден во 14 век од монахот Доротеја. На тој гравура е претставена „ала од Žеjина“, добро позната од народната легенда на овие простори.
Оваа легенда е раскажана во неколку различни верзии, но секоја содржи грозје и вино, а тоа зборува многу за традицијата на лозарството и винарството на овие простори. Ова го потврдува и археологијата, која вели дека на овие простори се градело вино уште од Римјаните, па дури и пред нив.
Витезите на виното денес се тука за да ја шират оваа долга традиција и да им ја пренесат на своите потомци.
Ала elеjинска е митски предок на целиот upупjани, заштитник и добродетел, таа ја штитеше upупа од градот и she донесе бериќет од разни страни на upупа, па грозјето беше како бик, а ушите на житото беа по еден литар.
Еднаш, Кириџиите од Тутин отидоа во Чупа за вино и ракија, а Ала Тутинска им рече на излезот:
Кога кириџијата пристигна на ридот Металица во подножјето на Žеjина, тие извикаа: Ооо, ало, ооо, žеjинска ааа, ве пречека ала тутинска аа, да и испратите трње ааа и глог ааа.
Во истиот момент, во Чупа имаше пискања, вресоци, врисоци и силни ветрови, но желбата на Žеjина ги собра сите трње и глог во Žупа и испрати по Тутин, а Чупа остави вина и ракии.
