Има малку нешта на овој свет кои со годините стануваат се подобри и поубави. Една од нив е виното, кое има моќ да го возвиши човекот, да му подари ведрина и дар на говорот па луѓето го нарекуваат пијалок на боговите.
Луѓето од секогаш ги сакале божествените пијалаци, па виното често отворало пат до женските срца, но со оваа божествена капка биле објавувани војни и склучувани примирја. Со виното се прославуваат родендени, се одбележуваат успеси, но тоа не е само пијалок на радоста, бидејќи виното е дел и од погребите. Виното било и останало ценет пијалак на многу цивилизации. Може да се каже дека се поминува, само доброто вино останува.
Се почнува на лозјата чие одржување е многу тешка работа. Циклусот почнува во зима, кога виновите лози мируваат. Во тоа време се чисти и се закројува лозјето. На пролет се се буди, па и виновите лози. Тогаш се чисти од плевел, се ѓубри, откопува и се подигнува на одредена висина над земјата за да се заштити од скапување. Во мај лозјата цветаат, а во јули почнуваат да зреат. Сто дена по цветањето грозјето ја менува бојата. Содржината на шеќерот нагло расте, а се менува и балансот на киселината. При крај на летото почнува бербата. Грозјето мора да биде со оптимална зрелост, а берачите мора да збираат само здрави гроздови.
Кога ќе стигне во винарија, се врши финална проверка која е многу скапа, а тоа влијае и на цената на квалитетното вино. Во винаријата веќе во август почнуваат подготовки за преработка на грозјето. Се проверува опремата за ферментацијата, се чистат пресите и бурињата. Се врши и фумигација на новите храстови буриња, тие се чадат со согорување на сулфурни таблети при што чадот ги убива микроорганизмите.
Грозјето содржи се што е потребно да се направи вино. Во најголем број на случаи, грозјето се дроби, се чисти од гранчињата и почнува ферментацијата, процес во кој шеќерот од сокот на грозјето со помош на квасец се претвора во алкохол и јаглен-диоксид.
Многу е важно тоа дробење да биде нежно, за да не се здробат семките и така виното да добие горчлив вкус.
Колку и да изгледа чудно, газењето на грозјето претставува само забава. Има многу добри причини оваа пракса да продолжи, а се применува и во Португалија. Грозјето со истура во широки камени садеви, луѓето внатре влегуваат боси и прекрасно се забавуваат. Човечкото стопало е нај ефтин алат за дробење на гроздовите зрна бидејќи човечката тежина не е преголема, така зрната се дробат но не се оштетуваат. Покрај тоа, газењето го мешаат сокот и кожата на грозјето, а тоа е начин да се постигне максимална боја и вкус. Вака најдобро се третира грозјето.
Друг начин кој не вклучува дробење на гроздовите зрна, е карбонската мацерација. Со оваа постапка се добиваат свежи „овошни” црни вина кои се пијат млади. Целите гроздови се ферментираат во затворени контејнери со што се екстрахира многу боја и овошен вкус. Гроздовите се ставаат во буриња полни со јаглен-диоксид и ферментацијата се одвива внатре во секое зрно. Зрната потоа пукаат и ферментацијата понатаму се одвива нормално. Истовремено, масата се лади за да ја задржи аромата. Бурињата треба да бидат наполнети до врв бидејќи така виното нема да оксидира и да се расипе. На крај на процесот на ферментација, квасецот е мртов и постепено се формира седимент, а да се добие квалитетно вино тоа се прочистува со преточување, со цел талогот да остане на дното на бурето.
За флаширање треба да се одбере вистински момент. Не прерано, бидејќи нема да достигне полн потенцијал, а ни предоцна бидејќи ќе ја изгуби свежината. Пред флаширањето, виното се класифицира. Виното во различни буриња може да има различен вкус. Затоа, ако се сака квалитетно вино, се одвојува само најдоброто, а другото се фрла.
На крајот доаѓа тапата. Уште Римјаните користеле тапа од даб. Дабовината се суши, се третира со фунгициди и се сече. Најквалитетни тапи се најдолгите и најмазните. Повеќето доаѓаат од Шпанија и Португалија и можат да траат и до 50 години.
Виното кое стои во шише треба да се чува превртено, така тапата да не се исуши и да не се намали, а во шишето се случуваат различни хемиски процеси кои доведуваат до комплексен вкус. Виното главно се пие за време на јадење, што го дополнува вкусот на тоа што го јадеме, но никако не смее да го гуши вкусот на храната. Доброто вино опива со својата боја и мирис и тоа е единствена линија која упатува на естетскиот и уметничкиот квалитет.
Така на пример, белото вино се пие со риба, пилешко, салати, тестенини, а црното вино со месо, силно сирење и зачинета храна. Како и кај речиси било која храна или пијалаци, голема доза на вино може да биде штетна за нашето здравје, но исто така, умерена доза може да биде многу корисна.
Кога зборуваме за здравствениот аспект на виното тогаш мислиме на умерена конзумација. На ова прашање најдобар одговор дал во 16 век Швајцарецот Парацелсус, еден од пионерите на медицинската хемија: „Само количината прави една работа да биде отров или да не биде”.
Умерената конзумација на црно вино има здравствени предности. Научниците откриле дека црното вино е богато со флавоноиди најдобри за здравјето. Флавоноидите се најпознати по своите антиоксидантни својства кои помагаат на телото да се бори против канцерогени, вирусни и алергиски непријатели.
Ресвератролот е силен антиоксиданс кој се наоѓа го грозјето и може да биде клучна состојка во црното вино. Додека ефектите од ресвератролот во луѓето бараат уште испитувања, тој може да спречи раст на клетките на ракот, вклучувајќи го развојот на клетките на рак на градите. Исто така може да понуди кардиоваскуларни бенефиции кои ве штитат од атеросклероза, состојба која се карактеризира со присуство на масни наслаги на ѕидовите на артериите.
Докторите препорачуваат секој ден да се пие чаша вино на ручек или вечера, но предупредуваатдека не смее да се претерува кога се пие вино. Дневна умерена доза од црно вино навистина може да направи чуда за телото.
