Сезоната за славење започна, и без разлика дали сме домаќини или гости, вежбаме одредени обичаи и ритуали. Бидејќи тие се развиваат и се менуваат со текот на времето, верниците, претежно од незнаење, прават грешки за време на семејните прослави.
Празничната торта, зовриената пченица, свеќата, темјан и вино со иконата на семејниот светител се неопходни елементи на празничната структура.
Тој секогаш имаше желба да биде учител, но судбината го однесе на друг пат
Заедно со улогата на домаќинот во сечењето на тортата, присуството на гости и богата трпеза е најчестата форма за славење на празникот на крштевањето. Обичаите за славење на крштевањето станаа основа на српскиот идентитет во однос на другите субјекти на Балканот.
Весна Марјановиќ, етнололог, пред сè инсистира на тоа дека моделот на славење слава е доста разновиден, како и дека „црквата има свои правила, а народот своја“.
– Кај луѓето и нивната перцепција за обичаите, се прифаќаат некои елементи, а меѓу нив се и свеќата за славење, иконата за славење, лустери, колаче за славење, понекогаш една, две или дури три. Исто така, времето на прославување варира од еден до три дена, а некои елементи се уште е тешко да се прифатат денес, како што се коjива или пченица, која во народната вообичаена практика е исклучиво поврзана со култот на мртвите – објаснува етнологот.
Покрај тоа, многу ритуали се одвиваа паралелно за време на христијанството и православието и не можат да бидат строго поврзани со претхристијанската ера, додава Марјановиќ.
– Треба да се има предвид дека секоја микро заедница, односно секое семејство, развива свои модели на однесување, свои обичаи и ритуали при прославување на крштевањето. Затоа во нашата професија се вели дека „славата на крштевањето е обичај според кој правило е дека не постојат правила“.
Така, некои ритуали кои имаат смисла за самата заедница остануваат на сила, некои исчезнуваат ако престане потребата и вербата во нив додека се раѓаат нови форми во исто време. Сето ова произлегува од перцепцијата на обредите на одредено опкружување или односот на населението кон локалната црква и нивниот парохиски свештеник.
Задолжителна зимска опрема: ВО ДЕЛОВИ НА Србија ICE НА АВГУСТ!Седум правила пропишани од Црквата
Низ историјата, населението има изградено став кон славата и обичаите се сменија до таков степен што верниците практикуваа дури и непожелно однесување. Затоа Црквата воведе забрани.
– Во канонизираниот дел од одбележувањето на крстилното име, крстилниот празник, Српската православна црква пропишала што мора да се почитува на празникот во релација – светец – свеќник.
Според постарата црковна литература од 15 век, постојат седум главни сегменти кои ја сочинуваат основната структура на ропскиот ритуал: молитва, крштевачка свеќа, крштевачка торта, коjиво, вино, темјан, масло и икона – за кои се верува дека ги основал и канонизирал Свети Сава . Се критикуваше секое друго однесување – објаснува соговорникот.
ШТО СЕ СЛУЧИ ЗБОРОТ? Верниците го користат постојано, а повеќето не го знаат неговото значењеРазлични во градовите во споредба со селата
– Во минатото, празниците за крштевање во градовите се разликуваа од оние во селата: во начинот на славење, храната што се подготвуваше и специјалната служба во мали колачи. Исто така, структурата на празникот беше во минатото, како и денес повеќе според прописите на Српската православна црква во врска со примената на основните елементи на обредот на богослужба: иконата на празникот, свеќите, колачи, жито, вино. Во градот, семејствата го прославуваа својот празник за еден ден, или најмногу два дена. Во јужните делови, на пример Врање, вечерта се славеше со гости, како и денот на славење, додека кон север, најмногу се славеше само денот на славење – вели Марјановиќ.
Роден е во близина на Смедерево, а сега е четврти пат избран за градоначалник на ublубjанаНекаде неколку леба, некаде нема колачи
Сепак, Марјановиќ објаснува дека, како целина, обичаите се разликуваат низ цела Србија, и ова културно наследство се пренесува од семејство на генерација, од генерација на генерација.
– Некаде е подготвена од четири до една робинска торта, или воопшто нема торта, како во Војводина. Подготовката на жито е отсутно во повеќето семејства и од неодамна тие започнаа да се подготвуваат под влијание на Црквата. Некаде само една свеќа е запалена или свеќа е запалена на торта. Овие примери вклучуваат кршење торта во домаќинството и / или одење во црква на одмор. Честопати се слуша кај народот да слави слава како што го наследиле од својот татко, а не како што им кажува нивниот пастор.
Утрото во Србија е многу студено, снег на планините, а средината на денот носи РЕВИЗИЈАГостите сепак се повикуваат!
Гостите на забавата во минатото беа од семејство и блиски пријатели.
Тие секогаш се нарекуваа едни со други. Ова го правеше во некои делови домаќинот, а на некои места и постарото момче.
Овошјето беше донесено од подароци – најчесто јаболка. Празничниот ручек секогаш беше побогат и полуксузен отколку на обичните празници. После напуштањето на прославата, се подготвуваа подароци во храна за оние што не дојдоа, или да се најде храна за оние што патуваат понатаму. Во селата Груч се вели „гласници“, во Маква „милост“.
ЛЕТЕР НА ЛИТЕЛ СИМОНИД (11): Драги војници, избркајте го НАТО од небото! Има мајка ми, се плашам дека нема да ја убијат повторноЈазот во генерацијата влијае на обичаите
Во областите каде се одржуваше трајноста на населението, каде младите не одеа во големите градови, и каде генерациската секвенца и хармонија не беа нарушени, барем кога станува збор за слава, се спроведуваше според стариот обичај и постепено добиваше понови и посовремени форми на славење, односно стана секуларна.
Повеќе беше речено на празникот, а помалку се славеше според црковните кодекси.
По посетата на Пашиќ на Австро-Унгарија, тие го прашаа дали СЕРБИЈА САМО ВО ВОЈНАТА. Неговиот одговор беше ФЕНОМЕНАЛПотеклото не е разјаснето
Обичајот на крштевање потекнува од времето на ширењето на христијанството на Балканскиот Полуостров, а во разни ритуални форми се одржува до денес.
Иако потеклото на крштевањето не е целосно разјаснето, реформите воспоставени во Српската православна црква во втората половина на 19 век, кога многу кодови беа прилагодени на повторно креираната српска држава и собирањето луѓе под покровителство на црквата, беа од големо значење за денешната форма на славење.
