Стрмен пат и една желба силна
ќе ме однесат знам до убавината ширна.
Манастир убав да ти застане здив,
да ти заигра душа, да затрепери глас.
Шепотот овде ветер го носи,
природата тука е пријател твој,
каменот направил свој вечен дом,
приказна една од зборови сто.
И утро ќе дојде со радосен пој,
птици со цвркот ќе разиграат се,
ќе танцува во ритам и потокот брз, ќе биде тоа уште еден убав ден.
Охрид, 25.05.2005, среда, 07:25
