Штурецот и денес ја разлеа својата песна,
навидум едноставна, еднолична, за слушање лесна.
Колку чудно, еден живот цел, а само еден стих.
Таков е и тој, оној со брадата пријателот мој,
никогаш на земја во облаци и со широки крилја лет
вечниот Ристо Соколов со око на сокол.
Си милува платната, им разлева бои,
ја предава душата и мислите свои,
со поглед ќе се загуби во времето вечно,
природа, цвет, манастир, па на овошје сочно.
Таа четка и желба цврста,
ќе набрекнат, мислиш ќе прснат.
И ако, нека направат неред, се има на тоа платно
што има во таа душа и изгубен поглед.
Солун, Грција, 10.09.2014, среда, 14:20 часот.
